Les bíbliuna

Evangeliið eftir Lukas

  • 1Við tað at mangir hava tikið sær fyri at seta saman frásøgn um tað, sum hent hevur millum okkara –
  • 2soleiðis sum teir, ið av fyrstu tíð vóru eygnavitni, og sum gjørdust tænarar orðsins, hava sagt fyri okkum –
  • 3so havi eisini eg, eftir at eg gjølla havi rannsakað alt av fyrstu tíð, sett mær fyri at skriva tær tað niður, hvørt eftir annað, hávirdi Teofilus,
  • 4fyri at tú kanst sanna, hvussu álítandi tað er, sum tú hevur hoyrt frásagt.
  • 5Á døgum Heródesar kongs í Judea var prestur, ið æt Zakarias, av skifti Abia; hann hevði konu av døtrum Áron; hon æt Elisabet.
  • 6Tey vóru bæði rættvís fyri Gudi og livdu ólastandi í øllum boðum og fyriskipanum Harrans.
  • 7Men tey áttu einki barn; tí Elisabet var ófruktbør; og tey vóru bæði væl við aldur.
  • 8Nú hendi tað, meðan hann tænti sum prestur fyri Gudi, táið skifti hansara átti at gera tænastuna,
  • 9at tað, soleiðis sum siður var í prestatænastuni, fall honum í lut at fara inn í tempul Harrans og bera fram roykilsisofrið.
  • 10Øll mannfjøldin helt bøn uttanfyri, meðan roykilsisofrið varð borið fram.
  • 11Tá vísti eingil Harrans seg fyri honum, standandi høgrumegin roykilsisaltarið.
  • 12Zakarias ræddist, táið hann sá hann, og ótti fall á hann.
  • 13Men eingilin segði við hann: „Óttast ikki, Zakarias! Bøn tín er hoyrd – Elisabet, kona tín, skal eiga tær son, og tú skalt kalla hann Jóhannes.
  • 14Hann skal verða tær til gleði og frøi, og mong skulu gleðast um, at hann er føddur.
  • 15Tí hann skal vera stórur fyri Harranum; vín og sterkan drykk skal hann ikki drekka, og hann skal fyllast við Heilaga Andanum líka úr móðurlívi.
  • 16Mong av børnum Ísraels skal hann umvenda til Harran Gud teirra.
  • 17Hann skal ganga undan Honum í anda og kraft Eliasar, til at venda hjørtum fedra til børn og ólýdnum til sinnalag rættvísra, til at gera Harranum til reiðar vælbúgvið fólk.“
  • 18Tá segði Zakarias við eingilin: „Av hvørjum skal eg vita hetta? Eg eri jú gamal, og kona mín er væl við aldur!“
  • 19Eingilin svaraði honum: „Eg eri Gabriel, sum standi fyri ásjón Guds, og eg eri sendur út at tala við teg og bera tær hesi gleðiboð.
  • 20Og nú skalt tú verða málleysur og ikki fáa talað, inntil tann dag hetta hendir – aftur fyri at tú trúði ikki orðum mínum, sum tó skulu ganga út á tíð síni.“
  • 21Fólkið stóð og bíðaði eftir Zakariasi; og tey undraðust á, at hann varð so leingi í templinum.
  • 22Táið hann nú kom út, fekk hann ikki talað til teirra; tey skiltu tá, at hann hevði sæð sjón í templinum. Og hann gjørdi tekin til teirra og varð verandi málleysur.
  • 23Táið so tænastutíð hansara var at enda, fór hann heim til sín sjálvs.
  • 24Men eftir hesar dagar varð Elisabet, kona hansara, við barn; og hon helt seg fjalda fimm mánaðir og segði:
  • 25„So hevur Harrin gjørt við meg, teir dagar Hann sá til mín, at taka burt vanæru mína millum menniskjuni!“
  • 26Í sætta mánaði varð Gabriel eingil sendur av Gudi til bý í Galilea, sum eitur Nazaret,
  • 27til moyggj, sum var trúlovað við manni, ið æt Jósef, av húsi Dávids; moyggin æt Maria.
  • 28Eingilin kom inn til hennara og segði: „Heil, tú náðaða! Harrin er við tær; signað ert tú millum kvinnur!“
  • 29Ræðsla fall á hana av orðum hansara, og hon hugsaði um, hvat henda heilsa mundi hava at týða.
  • 30Tá segði eingilin við hana: „Óttast ikki, Maria! Tú hevur funnið náði hjá Gudi.
  • 31Nú skalt tú verða við barn og eiga son; Hann skalt tú kalla Jesus.
  • 32Hann skal verða stórur og kallast Sonur hins Hægsta; og Gud Harrin skal geva Honum hásæti Dávids, faðirs Hansara.
  • 33Hann skal vera kongur yvir húsi Jákups allar ævir, og ikki skal vera endi á kongadømi Hansara.“
  • 34Tá segði Maria við eingilin: „Hvussu kann hetta verða, við tað at eg veit ikki av manni?“
  • 35Eingilin svaraði henni: „Heilagi Andin skal koma yvir teg, og kraft hins Hægsta skal skugga yvir teg; tí skal eisini hitt heilaga, ið føtt verður, kallast Sonur Guds.
  • 36Og nú, Elisabet, skyldkona tín – eisini hon er vorðin við barn og gongur við syni í elli síni; hesin mánaður er hin sætti hjá henni, ið kallað verður ófruktbør.
  • 37Tí einki er Gudi ómøguligt.“
  • 38Tá segði Maria: „Eg eri tænastukvinna Harrans – mær verði, sum tú hevur sagt!“ So fór eingilin frá henni.
  • 39Á hesum døgum fór Maria við skundi avstað til fjallalandið, til ein bý í Juda.
  • 40Hon kom inn hjá Zakariasi og heilsaði Elisabet.
  • 41Táið tá Elisabet hoyrdi heilsu Mariu, spældi fostrið í lívi hennara. Og Elisabet fyltist av Heilaga Andanum,
  • 42rópti hart og segði: „Signað ert tú millum kvinnur, og signað er lívsfrukt tín!
  • 43Hvussu hendir hetta meg, at móðir Harra míns kemur til mín?
  • 44Tí veitst tú – í tí eg hoyrdi ljóðið av heilsu tíni, spældi fostrið av frøi í lívi mínum!
  • 45Og sæl er hon, ið trúði; tí tað skal ganga út, sum henni er sagt av Harranum.“
  • 46Tá segði Maria: „Sál mín setur Harran høgt,
  • 47og andi mín gleðist í Gudi, Frelsara mínum;
  • 48tí Hann hevur sæð til tænastukvinnu Sína, sum so lítið hevur at týða. Ja, eftir hetta skulu allar ættir prísa meg sæla,
  • 49tí Hann hevur gjørt stórverk við meg, Hann, hin veldigi. Heilagt er navn Hansara.
  • 50Ætt eftir ætt er miskunn Hansara yvir teimum, ið óttast Hann.
  • 51Hann hevur gjørt veldig verk við armi Sínum; Hann hevur spjatt sundur teir, sum hugmóðigir eru í hugsanum hjartna sína.
  • 52Hann hevur stoytt høvdingum úr hásætunum og sett tey høgt, sum hava lítið at týða.
  • 53Svong hevur Hann mettað við góðum gávum, og rík hevur Hann latið fara við tómum hondum.
  • 54Hann hevur tikið Sær av Ísrael, tænara Sínum, fyri at minnast miskunn
  • 55móti Ábrahami og avkomi hansara allar ævir – soleiðis sum Hann talaði til fedrar okkara.“
  • 56Maria steðgaði nú einar tríggjar mánaðir hjá henni og fór so heimaftur til sín sjálvs.
  • 57So kom tíðin hjá Elisabet, táið hon skuldi eiga. Og hon átti son.
  • 58Táið grannar og skyldfólk hennara frættu, at Harrin hevði gjørt miskunn Sína stóra móti henni, gleddust tey saman við henni.
  • 59Áttanda dagin komu tey so at umskera barnið; og tey ætlaðu at kalla hann Zakarias eftir faðir hansara.
  • 60Men móðir hansara tók til orða og segði: „Nei, hann skal eita Jóhannes!“
  • 61Tá søgdu tey við hana: „Eingin er jú í ætt tíni, sum eitur so!“
  • 62Tey gjørdu tá tekin til faðir hansara fyri at fáa at vita, hvat hann vildi, at barnið skuldi eita.
  • 63Hann bað fáa sær talvu, og skrivaði hesi orð: „Jóhannes er navn hansara.“ Tá undraðust øll.
  • 64Í somu stund opnaðust muður og tunga hansara; og hann talaði og prísaði Gudi.
  • 65Ótti kom á øll, sum búðu har rundanum; í øllum fjallalandinum í Judea var nógv tos um alt hetta.
  • 66Øll, ið hoyrdu tað, løgdu sær tað á hjarta og søgdu: „Hvat man fara at verða av hesum barni?“ Tí hond Harrans var við honum.
  • 67Zakarias, faðir hansara, fyltist nú av Heilaga Andanum, profeteraði og segði:
  • 68„Lovaður veri Harrin Gud Ísraels! Tí Hann hevur vitjað fólk Sítt og loyst tað út.
  • 69Hann hevur reist okkum upp frelsuhorn í húsi Dávids, tænara Síns,
  • 70eins og Hann talaði við munni heilagu profeta Sína frá fornum tíðum –
  • 71frelsu frá fíggindum okkara og frá hond alra teirra, ið hata okkum,
  • 72fyri at gera miskunn móti fedrum okkara og minnast heilaga sáttmála Sín,
  • 73eiðin, ið Hann svór Ábrahami, faðir okkara –
  • 74at Hann skuldi veita okkum, at vit, bjargað av hond fígginda okkara, skuldu kunna tæna Honum óttaleys,
  • 75í heilagleika og rættvísi, fyri ásjón Hansara, allar dagar okkara.
  • 76Eisini tú, barn, skalt verða kallaður profetur hins Hægsta; tí tú skalt ganga undan fyri ásjón Harrans at gera vegir Hansara til reiðar,
  • 77fyri at læra fólk Hansara frelsu at kenna í fyrigeving synda teirra.
  • 78Hetta er eymu miskunn Guds okkara fyri at takka, sum læt lýsing av hæddini vitja okkum –
  • 79til at lýsa teimum, sum sita í myrkri og deyðaskugga, til at leiða føtur okkara inn á veg friðarins.“
  • 80Barnið vaks nú og varð sterkt í Andanum; og hann var í oyðimørkunum, inntil tann dag hann steig fram fyri Ísrael.
Bíbliuappin

Við bíbliu appini, er bíblian ikki longri burtur enn í lummanum. Við at rita inn, kanst tú goyma tíni yndis vers, og síggja tey aftur bæði á app og á teldu.

Heinta nú
bíbliuappin
Ljóðbíblian

Ert tú sjónveikur, ella ynskir at lurta eftir Guðs orðið, tá tú ert á ferð, er Ljóðbíblian tann rætta tín.

Les meira
ljóðbíblian