Les bíbliuna

Evangeliið eftir Lukas

  • 1Um hesa tíðina gekk út boð frá Augustusi keisara, at allur heimurin skuldi skrivast í manntal.
  • 2Henda fyrsta innskrivingin var, meðan Kvirinius var landshøvdingi í Sýrlandi.
  • 3Tá fóru øll at lata seg skriva, hvør til sín egna bý.
  • 4Eisini Jósef fór úr Galilea, úr býnum Nazaret, til Judea, til bý Dávids, sum eitur Betlehem – tí hann var av húsi og ætt Dávids –
  • 5at lata seg skriva, saman við Mariu, trúlovaðu síni, sum var við barn.
  • 6Meðan tey nú vóru har, kom tíðin, at hon skuldi eiga.
  • 7Og hon átti son sín, hin frumborna, og sveipaði Hann og legði Hann í krubbu; tí ikki var rúm fyri teimum í gistihúsinum.
  • 8Har á leið vóru nakrir hirðar, ið lógu úti á markini og hildu náttarvakt yvir fylgi sínum.
  • 9Nú stóð eingil Harrans fyri teimum, og dýrd Harrans lýsti rundan um teir; tá vórðu teir ógvuliga ræddir.
  • 10Men eingilin segði við teir: „Óttist ikki! Eg kunngeri tykkum stóra gleði, ið skal verða fyri alt fólkið:
  • 11Tykkum er í dag Frelsari føddur, sum er Kristus, Harrin, í staði Dávids.
  • 12Og hetta skulu tit hava til tekin: Tit skulu finna barn, sveipað, liggjandi í krubbu.“
  • 13Í somu stund var hjá einglinum stórur himmalskur herskari, ið lovaði Gudi og segði:
  • 14„Dýrd veri Gudi á hæddini, friður á jørðini, í menniskjum góður tokki!“
  • 15Táið so einglarnir vóru farnir frá teimum upp til Himmals, søgdu hirðarnir hvør við annan: „Latið okkum tó fara til Betlehem og síggja hetta, ið hent hevur, og sum Harrin hevur kunngjørt okkum!“
  • 16So skundaðu teir sær og komu og funnu bæði Mariu og Jósef og barnið, sum lá í krubbuni.
  • 17Táið teir sóu tað, søgdu teir frá tí, sum talað var til teirra um hetta barn.
  • 18Og øll, sum hoyrdu tað, undraðust á tað, ið teimum varð sagt av hirðunum.
  • 19Men Maria legði sær øll hesi orð í minni og grundaði á tey í hjarta sínum.
  • 20Hirðarnir fóru so avstað aftur, prísandi og lovandi Gudi fyri alt tað, ið teir høvdu hoyrt og sæð – soleiðis sum teimum var sagt.
  • 21Táið nú átta dagar vóru gingnir, og Hann skuldi verða umskorin, varð navn Hansara kallað Jesus – sum tað var kallað av einglinum, áðrenn Hann var gitin í móðurlívi.
  • 22Táið reinsanardagar teirra eftir Móselóg vóru at enda, fóru tey niðan til Jerusalem við Honum at bera Hann fram fyri Harran –
  • 23sum skrivað er í lóg Harrans, at alt mannkyn, ið opnar móðurlív, skal kallast heilagt fyri Harranum –
  • 24og fyri at bera fram offur eftir tí, sum sagt er í lóg Harrans, tvær turtildúvur ella tveir dúvuungar.
  • 25Í Jerusalem var tá maður, ið æt Símeon; hesin maður var rættvísur og óttaðist Gud, og hann væntaði troyst Ísraels; og Heilagi Andin var yvir honum.
  • 26Honum var opinberað av Heilaga Andanum, at hann skuldi ikki síggja deyðan, fyrrenn hann hevði sæð hin salvaða Harrans.
  • 27Hann kom nú, drivin av Andanum, inn í templið; og táið foreldrini bóru barnið Jesus inn at gera við Hann, sum siður var eftir lógini,
  • 28tók hann Hann í favn, lovaði Gudi og segði:
  • 29„Harri, nú letur Tú tænara Tín fara hiðani í friði, sum Tú hevur sagt;
  • 30tí eygu míni hava sæð frelsu Tína,
  • 31sum Tú gjørdi til fyri eygum alra tjóða,
  • 32ljós til at lýsa upp heidningarnar, og Ísrael, fólki Tínum, dýrd.“
  • 33Faðir og móðir Hansara undraðust á tað, ið sagt varð um Hann.
  • 34Símeon signaði tey nú og segði við Mariu, móður Hansara: „Hesin er settur mongum í Ísrael til fall og uppreising, og til tekin, ið verður mótsagt
  • 35– ja, eisini tína egnu sál skal svørð fara ígjøgnum – fyri at opinberast skal, hvat mong hjørtu hugsa.“
  • 36Har var eisini profetinna, Anna, dóttir Fanuel, av ætt Asers; hon var ógvuliga gomul, hevði livað sjey ár við manni sínum, frá tí hon var moyggj.
  • 37og var nú einkja, um 84 ára gomul; hon veik ikki úr templinum, men tænti Gudi við føstu og bøn, nátt og dag.
  • 38Hon kom til í somu stund og lovaði Gudi; og hon tosaði um Hann við øll, sum væntaðu endurloysing Jerusalems.
  • 39Táið tey nú høvdu fullført alt eftir lóg Harrans, fóru tey aftur til Galilea, til bý sín, Nazaret.
  • 40Men barnið vaks og varð sterkt og fult av vísdómi, og náði Guds var yvir Honum.
  • 41Foreldur Hansara fóru hvørt ár til Jerusalem um páskahøgtíðina.
  • 42Táið Hann var tólv ára gamal, og tey fóru niðan hagar, sum siður var um høgtíðina,
  • 43og høvdu verið har teir dagarnar, varð drongurin Jesus eftir í Jerusalem, táið tey fóru heimaftur, og foreldur Hansara vistu ikki av tí.
  • 44Tey hugsaðu, at Hann var millum ferðafólkið, og hildu so fram eina dagsferð; og tey leitaðu eftir Honum hjá skyldfólki og kunningum sínum.
  • 45Við tað at tey nú ikki funnu Hann, vendu tey aftur til Jerusalem og leitaðu eftir Honum.
  • 46Táið so tríggir dagar vóru gingnir, funnu tey Hann í templinum, har Hann sat mitt millum lærararnar og bæði lurtaði eftir teimum og spurdi teir.
  • 47Og øll, sum hoyrdu Hann, vóru heilt ovfarin av undran yvir vit og svar Hansara.
  • 48Táið tey nú sóu Hann, kom ræðsla á tey; og móðir Hansara segði við Hann: „Barn, hví gjørdi Tú okkum hetta! Faðir Tín og eg hava sorgarfull leitað eftir Tær.“
  • 49Tá segði Hann við tey: „Hví leitaðu tit eftir Mær? Vistu tit ikki, at Eg eigi at vera í verki Faðirs Míns?“
  • 50Men tey fataðu ikki tað, sum Hann segði við tey.
  • 51So fór Hann heim við teimum og kom til Nazaret og var teimum lýðin. Og móðir Hansara goymdi øll hesi orð í hjarta sínum.
  • 52Jesus tók til í vísdómi og aldri og yndi hjá Gudi og menniskjum.
Bíbliuappin

Við bíbliu appini, er bíblian ikki longri burtur enn í lummanum. Við at rita inn, kanst tú goyma tíni yndis vers, og síggja tey aftur bæði á app og á teldu.

Heinta nú
bíbliuappin
Ljóðbíblian

Ert tú sjónveikur, ella ynskir at lurta eftir Guds orði, tá tú ert á ferð, er Ljóðbíblian tann rætta tín.

Les meira
ljóðbíblian