Les bíbliuna
Onnur Mósebók
- 1So segði HARRIN við Móses: „Høgg tær tvær steintalvur, líka vorðnar sum hinar fyrru! So skal Eg á talvurnar skriva somu orð, sum stóðu á hinum fyrru talvunum, teimum, ið tú breytst sundur.
- 2Ver so til reiðar í morgin ári! Tá skalt tú koma niðan á Sinaifjall og bíða eftir Mær har uppi á fjalstindinum.
- 3Eingin má koma niðan hagar við tær, og eingin má lata seg síggja nakrastaðni á fjallinum, ei heldur mugu smáfæ ella neyt eta undir hesum fjalli.“
- 4Móses tók sær nú tvær steintalvur, líka vorðnar sum hinar fyrru, og árla morgunin eftir fór hann niðan á Sinaifjall – sum HARRIN hevði sagt við hann – og hevði báðar steintalvurnar í hondini.
- 5Tá kom HARRIN niður í skýnum og stóð har nær hjá honum og rópti út navn HARRANS.
- 6Og HARRIN gekk fram við honum og rópti: „HARRIN! HARRIN! – miskunnsamur og náðigur Gud, langmóðigur og ríkur í miskunn og trúfesti,
- 7sum goymir náði í túsund mannaminni, sum fyrigevur misgerð, lógbrot og synd, men als ikki letur hin seka verða óstraffaðan, sum straffar misgerðir fedra á børn og barnabørn, ja á børn barnabarna og á børn teirra uppaftur!“
- 8Tá skundaði Móses sær at kasta seg til jarðar og tilbiðja.
- 9Og hann segði: „HARRI, havi eg funnið náði fyri eygum Tínum, so kom við okkum, HARRI! Tí um so er, at tað er eitt harðvunnið fólk, so vilt Tú jú kortini fyrigeva okkum misgerðir og syndir okkara og lata okkum vera ogn Tína!“
- 10Hann svaraði: „Eg skal gera sáttmála: Fyri eygum als fólks tíns skal Eg gera undur, slík, sum aldri áður hava hent nakrastaðni á jørðini ella hjá nøkrum fólkaslagi; og alt hetta fólk, ið tú livir ímillum, skal síggja verk HARRANS, hvussu øgiligt tað er, tað, ið Eg skal gera fyri teg.
- 11Halt boðini, ið Eg í dag gevi tær! Eg skal reka teir út fyri tær, Amoritar, Kána’anitar, Hetitar, Perizitar, Hevitar og Jebusitar!
- 12Varða teg fyri at gera nakran sáttmála við tey, ið búgva í landinum, ið tú kemur til! Tí verða tey búgvandi ímillum tykkara, so verða tey tykkum snerra!
- 13Nei, tit skulu ríva niður altar teirra, bróta sundur minnissteinar teirra og høgga Asjerur* teirra um!
- 14Tí tú mást ongan annan gud tilbiðja! HARRIN eitur Álvarsamur; álvarsamur Gud er Hann!
- 15Tú mást ongan sáttmála gera við tey, sum í landinum búgva! Tí í trúleysum fráfalli renna tey eftir gudum sínum og ofra til teirra; og táið tey so bjóða tær við, so fert tú at eta av ofrum teirra!
- 16Og tú fert av døtrum teirra at taka sonum tínum konur, og so fara døtur teirra í trúleysum fráfalli at renna eftir gudum sínum og villleiða synir tínar at gera tað sama!
- 17Stoyptar gudar mást tú ikki gera tær.
- 18Høgtíðina hini ósúrgaðu breyðini skalt tú halda; í sjey dagar skalt tú eta ósúrgað breyð, sum Eg havi álagt tær, ta ásettu tíð í abib mánaði; tí í abib mánaði fórt tú út av Egyptalandi.
- 19Alt frumborið hoyrir Mær til, eisini alt frumborið hannslag av fæi tínum, bæði av neytum og av smáfæi.
- 20Men tað frumborna undan eslum skalt tú loysa við kríatúri av smáfænum, og loysir tú tað ikki, skalt tú bróta hálsin á tí. Hvønn frumbornan av sonum tínum skalt tú loysa. Og eingin má vísa seg fyri eygum Mínum tómhentan.
- 21Seks dagar skalt tú arbeiða; men sjeynda dagin skalt tú hvíla; um tað so er, táið tú várar, og táið tú heystar, so skalt tú halda hvíludagin.
- 22Vikuhøgtíðina skalt tú halda – táið tú fært frumgróðurin av hveitiheystinum – og heysthøgtíðina, táið árið er úti.
- 23Tríggjar ferðir um árið skulu allir menn tínir stíga fram fyri ásjón Harrans HARRANS, Guds Ísraels.
- 24Tí Eg skal reka fólkasløg burtur fyri tær og rúmka land títt, og eingin skal tráa eftir landi tínum, meðan tú, tríggjar ferðir um árið, fert at stíga fram fyri ásjón HARRANS Guds tíns.
- 25Tú mást ikki ofra blóð offurs Míns saman við nøkrum, ið súrgað er. Páskahátíðarofrið má ikki verða liggjandi til morgunin eftir.
- 26Tað fyrsta av frumgróðrinum av jørð tíni skalt tú bera til hús HARRANS Guds tíns. Tú mást ikki kóka geitarlamb í mjólkini undan móður tess.“
- 27HARRIN segði við Móses: „Skriva tær upp hesi orð! Tí eftir hesum orðum geri Eg sáttmála við teg og Ísrael.“
- 28Hann varð so har hjá HARRANUM 40 dagar og 40 nætur uttan at eta breyð og uttan at drekka vatn; og Hann skrivaði á talvurnar sáttmálaorðini, hini 10 orðini.
- 29So fór Móses oman aftur av Sinaifjalli við báðum vitnisburðartalvunum í hondini, og táið hann kom oman, skein húðin á andliti hansara, av tí at Hann hevði talað við hann; men sjálvur visti hann tað ikki.
- 30Táið tá Áron og allir Ísraelsmenn sóu, hvussu húðin á andliti Mósesar skein, tordu teir ikki at koma honum nær.
- 31Tá rópti Móses teir, og so komu Áron og allir høvdingar samkomunnar aftur til hansara, og Móses tosaði við teir.
- 32Síðani komu allir Ísraelsmenn til hansara, og hann gav teimum øll boðini, ið HARRIN hevði kunngjørt honum á Sinaifjalli.
- 33Men táið Móses var liðugur at tala við tey, bant hann fyri andlit sítt.
- 34Og hvørja ferð hann síðani steig fram fyri ásjón HARRANS at tala við Hann, tók hann burtur frá andlitinum, inntil hann fór út aftur; táið hann so kom út, segði hann Ísraelsmonnum tað, ið honum var álagt.
- 35Tá sóu Ísraelsmenn, at húðin á andliti Mósesar skein, og Móses bant tá aftur fyri andlit sítt, inntil hann uppaftur fór inn at tala við Hann.
