Les bíbliuna
Onnur Mósebók
- 1Hetta eru nøvnini á sonum Ísraels, ið komu til Egyptalands; saman við Jákupi komu teir, hvør við húsfólki sínum:
- 2Ruben, Símeon, Levi og Juda.
- 3Issakar, Zebulon og Benjamin,
- 4Dan og Naftali, Gad og Aser.
- 5Eftirkomarar Jákups vóru tilsamans 70; men Jósef var í Egyptalandi frammanundan.
- 6Men so doyði Jósef og allir brøður hansara og alt tað ættarliðið.
- 7Og Ísraelsmenn nørdust og tóku til, vuksu í tali og vórðu ovurhonds nógvir; landið varð fult av teimum.
- 8Nú kom nýggjur kongur í Egyptalandi, ein, ið einki visti um Jósef.
- 9Hann segði við fólk sítt: „Tit síggja, at Ísraelsfólk er størri og sterkari enn vit!
- 10Men nú skulu vit bera okkum klókt at við tey, fyri at tey skulu ikki verða ov mong; annars kundi borið á – um kríggj verður – at tey fara í part við fíggindar okkara og berjast móti okkum og rýma síðani av landinum.“
- 11So settu teir arbeiðsfútar yvir tey, at plága tey við trælaarbeiði. Tey máttu byggja Farao tveir býir at goyma føði í, Pitom og Ra’amses.
- 12Men tess meiri teir plágaðu tey, tess meiri nørdust tey, og tess meiri breiddu tey seg út, so at Egyptar fóru at ræðast Ísraelsmenn.
- 13Tí tvingaðu Egyptar Ísraelsmenn til enn meiri trælaarbeiði
- 14og gjørdu teimum lívið beiskt við tungum arbeiði upp á leir og tigulstein og við alskyns trælaarbeiði á markini, við trælaarbeiði av øllum slagi, sum teir tvingaðu tey at gera.
- 15Kongurin í Egyptalandi segði nú við tær hebraisku jarðarmøðurnar – onnur teirra æt Sifra, og onnur Pua:
- 16„Táið tit hjálpa teimum hebraisku kvinnunum at eiga, ansið tá væl eftir, táið barnið kemur! Er tað drongur, so drepið hann, men er tað genta, so kann hon liva!“
- 17Men jarðarmøðurnar óttaðust Gud og gjørdu ikki, sum kongurin í Egyptalandi segði við tær – tær lótu dreingjabørnini liva.
- 18Tá sendi kongurin í Egyptalandi boð eftir jarðarmøðrunum og segði við tær: „Hví bera tit tykkum so at og lata dreingjabørnini liva!“
- 19Men jarðarmøðurnar svaraðu Farao: „Tær hebraisku kvinnurnar eru ikki sum tær egyptisku – tær eru so raskar; áðrenn jarðarmóðirin kemur til teirra, hava tær longu átt!“
- 20– Og Gud læt gangast jarðarmøðrunum væl; og fólkið nørdist og varð ovurhonds nógv í tali.
- 21– Aftur fyri at jarðarmøðurnar óttaðust Gud, gav Hann teimum avkom.
- 22Tá gav Farao øllum fólki sínum hetta boð: „Øll dreingjabørn, ið fødd verða,* skulu tit kasta í Nilá, men gentubørnini kunnu tit lata liva!“
