Les bíbliuna
Onnur Mósebók
- 1Men táið fólkið sá, at tað varð so leingi, áðrenn Móses kom oman aftur av fjallinum, flokkaðust tey um Áron og søgdu við hann: „Kom og ger okkum gud, ið ganga kann undan okkum, tí vit vita ikki, hvat ið er vorðið av hasum Mósesi, ið fór út av Egyptalandi við okkum!“
- 2Tá segði Áron við tey: „Takið gullringarnar, ið konur tykkara og synir og døtur tykkara hava í oyrunum, og fáið mær teir!“
- 3Alt fólkið tók tá gullringarnar úr oyrunum og kom við teimum til Áron.
- 4Og hann tók við gullinum, stoypti tað um og høgdi tað við meitli til kálv. Tá søgdu tey: „Hetta er gudur tín, Ísrael, hann, ið leiddi teg út av Egyptalandi!“
- 5Táið Áron sá hetta, reisti hann honum altar og læt kunngera: „Í morgin verður høgtíð fyri HARRANUM!“
- 6Morgunin eftir fóru tey tíðliga upp, ofraðu brennioffur og bóru fram takkoffur; síðani setti fólkið seg niður at eta og drekka og reistist so og fór at spæla.
- 7Tá segði HARRIN við Móses: „Skunda tær og far oman! Fólk títt, ið tú leiddi út av Egyptalandi, hevur borið seg illa at;
- 8skjótt viku tey burtur av vegnum, ið Eg gav teimum boð um at ganga – tey hava gjørt sær stoyptan kálv, og hann hava tey tilbiðið og ofrað til við hesum orðum: „Hetta er gudur tín, Ísrael, hann, ið leiddi teg út av Egyptalandi!““
- 9Og HARRIN segði við Móses: „Eg havi havt eyguni eftir hesum fólki, og Eg síggi, at tað er eitt harðvunnið fólk!
- 10Lat nú Meg ráða, so vreiði Mín kann tendrast ímóti teimum, og Eg geri enda á teimum! – Eg skal tá gera teg til eitt stórt fólk!“
- 11Men Móses bønaði HARRAN Gud sín og segði: „HARRI, hví skal vreiði Tín tendrast móti fólki Tínum, sum Tú leiddi út av Egyptalandi við veldigum mátti og sterkari hond?
- 12Hví skulu Egyptar fáa sagt: „Við illum í huga leiddi Hann tey út – til at drepa tey á fjøllunum og týna tey av jørðini!“ Lat brennandi vreiði Tína halda uppat, og angra vanlukkuna, ið Tú ætlar at gera fólki Tínum!
- 13Minst Ábraham, Ísak og Ísrael, tænarar Tínar, sum Tú við eiði um Teg sjálvan hevur givið hetta lyfti: „Eg skal gera avkom tykkara so nógv í tali sum stjørnurnar á himli, og Eg skal geva avkomi tykkara alt hetta land, ið Eg havi talað um; tey skulu eiga tað í allar ævir!““
- 14Tá angraði HARRIN vanlukkuna, ið Hann hevði hótt við at gera fólki Sínum.
- 15Síðani fór Móses oman av fjallinum við báðum vitnisburðartalvunum í hondini. Skrivað var á báðar síður á talvunum; bæði á forsíðuna og baksíðuna var skrivað á tær.
- 16Talvurnar vóru verk Guds, og skriftin var skrift Guds, rist í talvurnar.
- 17Josva hoyrdi nú gangin av fólkinum og rópini; og hann segði við Móses: „Herróp hoyrist í tilhaldinum!“
- 18Men hann svaraði: „Hatta eru hvørki róp av monnum, ið vinna, ella av monnum, ið tapa – tað er song, ið eg hoyri!“
- 19Táið so Móses nærkaðist tilhaldinum og sá kálvin og dansin, tendraðist vreiði hansara og hann blakaði talvurnar frá sær og breyt tær sundur har undir fjallinum.
- 20Síðani tók hann kálvin, ið tey høvdu gjørt, brendi hann, muldi hann í mjøl og stroyddi so mjølið í vatnið og gav Ísraelsmonnum tað at drekka.
- 21Móses segði nú við Áron: „Hvat hevur hetta fólk gjørt tær, síðani tú hevur fingið tey at gera so stóra synd!“
- 22Áron svaraði: „Verð ikki illur, harri! Tú veitst sjálvur, at fólkið liggur í tí illa!
- 23Nú søgdu tey við meg: „Ger okkum gud, sum kann ganga undan okkum, tí vit vita ikki, hvat ið er vorðið av hasum Mósesi, ið fór út av Egyptalandi við okkum!“
- 24Tá segði eg við tey: „Tann, ið gongur við stási av gulli, skal taka tað av sær!“ Tey lótu meg so fáa gullið, og eg koyrdi tað í eldin – og soleiðis varð hesin kálvur til!“
- 25Móses sá nú, at fólkið kendi sær ikki afturhald, við tað at Áron hevði slept teimum leysum – og hesum hildu fíggindar teirra frægd at.
- 26Hann fór tí og stóð við inngongd tilhaldsins og segði: „Hvør tann, ið er í parti HARRANS, hann komi higar til Mín!“ Tá savnaðust allir Levitar um hann.
- 27Og hann segði við teir: „So sigur HARRIN Gud Ísraels: „Bindið allir svørð við lið, og gangið so aftur og fram frá einum portrinum til annað í tilhaldinum og drepið bæði bróður, vin og frænda!““
- 28Levitar gjørdu, sum Móses segði; og tann dagin fullu einir 3000 menn av fólkinum.
- 29Tá segði Móses: „Frá hesum degi skulu tit vera prestar fyri HARRANUM, aftur fyri at eingin spardi son ella bróður – tí skal signing koma yvir tykkum í dag!“
- 30Dagin eftir segði Móses við fólkið: „Tit hava gjørt stóra synd! Men nú skal eg fara niðan til HARRAN; kanska eg kann gera bót fyri synd tykkara!“
- 31So fór Móses aftur til HARRAN og segði: „Tíverri, hetta fólk hevur gjørt stóra synd, tey hava gjørt sær gud av gulli!
- 32Men hevði Tú nú viljað fyrigivið teimum syndina! Men vilt Tú ikki tað, so strika meg út úr bókini, ið Tú skrivar í!“
- 33HARRIN svaraði Mósesi: „Tann, ið syndað hevur móti Mær, hann skal Eg strika út úr bók Míni!
- 34Men far nú við fólkinum, hagar sum Eg havi sagt tær! Eingil Mín skal ganga undan tær. Men táið tími Mín kemur, skal Eg heimsøkja tey fyri synd teirra!“
- 35– Soleiðis sló HARRIN fólkið, fyri tað at tey høvdu gjørt kálvin, ið Áron hevði gjørt.
